Polscy archeolodzy natrafili w Omanie na planszę do gry sprzed 4 tys. lat
- Dodał: Barbara Suchodolska
- Data publikacji: 07.01.2022, 15:25
Podczas badań osadnictwa z epoki brązu i żelaza w rejonie omańskiej wsi Ayn Bani Saidah, grupa polskich archeologów dokonała bardzo rzadkiego odkrycia w postaci kamiennej planszy do gry. Na zastosowanie przedmiotu wskazują charakterystyczne zagłębienia i oznaczone na jego powierzchni pola.
Projektem współkierowali prof. Piotr Bielińśki oraz dyrektor generalny ds. starożytności w Ministerstwie Dziedzictwa i Turystyki Sułtanatu Omanu, dr Sultan al-Bakri. Znalezisko znajdowało się w budynku z okresu Umm an-Nar (2500-2000 lat p.n.e.). Prof. Bieliński podkreślił jego wyjątkowość, zwracając uwagę, że podobne plansze znajdowano wcześniej w Dolinie Indusu i na terenie Mezopotamii. Odkrycie jest więc dla naukowców najbardziej pasjonującym i zupełnie niespodziewanym w ostatnim czasie.
Badania zostały zakończone w grudniu 2021, a o ich wynikach poinformowali PAP pracownicy Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej (CAŚ) UW.
Rejon Ayn Bani Saidah przyciągnął uwagę badaczy ze względu na jego strategiczne położenie na skrzyżowaniu szlaków prowadzących na północ do Al-Ayn, na południe do Bat i na wschód do wybrzeża morskiego, w pobliżu portu Sohar. Wszystkie trzy regiony były w czasach starożytnych ważnymi ośrodkami kultury.
Jak podała uczestnicząca w badaniach dr Agnieszka Pieńkowska z CAŚ UW, w osadzie znajdowały się aż cztery wieże. Trzy z nich są okrągłe o średnicy blisko 20 m, a jedna jest ryzalitowa. - Mimo swych rozmiarów […] jedna z okrągłych wież nie była widoczna na powierzchni i została odkryta dopiero podczas wykopalisk - przekazała badaczka. Ich funkcje nie są jeszcze znane.
Archeolodzy odkryli również, że mieszkańcy osady zajmowali się obróbką miedzi, co jest dowodem na ich uczestnictwo w handlu, znanym z mezopotamskich źródeł. Prof. Bieliński podkreślił, że Oman był potęgą metalurgiczną tamtej epoki.
Według naukowców bogactwo śladów osadnictwa wskazuje, że mikroregion Qumaryah, w którym odbyły się badania, był ważnym miejscem w prehistorii, a być może także i historii Omanu. Jego znaczenie jest zatem znacznie większe, niż do tej pory przypuszczano i miejsce to może kryć w sobie jeszcze wiele niespodzianek.