Wykryto zależność między perfekcjonizmem a nadpobudliwością osób uzdolnionych

Badacze z Uniwersytetu Sains Islam Malaysia i Malezyjskiego Uniwersytetu Narodowego wykryli korelację między perfekcjonizmem i nadpobudliwością u osób uzdolnionych i uznawanych za utalentowanych. Pozytywny związek między wyróżnionymi cechami nie tłumaczy jednak społeczno-emocjonalnych problemów tych osób.

Od wieków fenomen osób uznawanych za utalentowanych i wysoko uzdolnionych zajmuje ważne miejsce w przestrzeni nauk humanistyczno-społecznych. Badacze z całego świata poszukują czynników przyczyniających się do ponadprzeciętnych osiągnięć. W zależności od przyjętej perspektywy można mówić o osobach zdolnych pod względem ogólnym (akademickim), twórczym bądź kierunkowym[1]. W każdym z wymienionych rodzajów zdolności istotna jest ponadto osobowość.

Początkiem XXI wieku badacze zaczęli interesować się różnymi korelacjami między wieloma, nierzadko dychotomicznymi, cechami osobowości. Jedna z hipotez wskazywała na potencjalny związek nadpobudliwości z tendencją do perfekcjonizmu u osób uzdolnionych i utalentowanych. Pierwsze badania prowadzone w 2007 roku przez S. White’a[2], a następnie przez E. Mofielda i M. Petersa z 2015 roku[3] potwierdzały, że istnieje taka możliwość.

By móc potwierdzić hipotezę i wykazać ten związek na innej grupie badanej, naukowcy z Uniwersytetu Sains Islam Malaysia i Malezyjskiego Uniwersytetu Narodowego przeprowadzili ponowne badanie sprawdzające zależność między wyróżnionymi cechami. Badanie miało charakter ilościowy i polegało na stworzeniu profilu 40 uczniów uznawanych za uzdolnionych i utalentowanych. Pomiar poziomu nadpobudliwości i perfekcjonizmu został dokonany za pomocą dwóch odrębnych narzędzi badawczych, które następnie zostały ze sobą porównane.

Wyniki tego badania wykazały w pełni, że uczniowie uzdolnieni i utalentowani mają wyjątkową osobowość, w której odnaleziono pozytywną korelację między nadpobudliwością a różnymi cechami i rodzajami perfekcjonizmu. Badacze jednak nie potrafią odpowiedzieć na pytanie dotyczące przyczyn tego stanu rzeczy, jak i podkreślają wagę przyjrzenia się w konsekwencji możliwym problemom społeczno-emocjonalnym badanych osób, które zostały zaobserwowane.

[1] O tematyce uzdolnień i zdolności więcej w: S. L. Popek, Zdolności i uzdolnienia twórcze. Podstawy teoretyczne, [w:] Aktywność twórcza dzieci i młodzieży, S. L. Popek (red.), WSiP, Warszawa 1988/W. Limont, Uczeń zdolny. Jak go rozpoznać i jak z nim pracować, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2010.

[2] S. White, The link between perfectionism and overexcitability, „Gifted and Talented International”, 2007 nr 22, s. 55-65.

[3] E. L. Mofield, M. P. Peters, The relationship between perfectionism and overexcitabilities in gifted adolescents, „Journal for the Education of the Gifted”, 2015 nr 38 (4), 405–427.

Źródła: A. Z. A. Razak, A. Y. A. Bakar, S. Surat, R. A. Majid, Perfectionism and Overexcitability: Uniqueness or Lack of Socioemotional Development of Gifted and Talented Students?, „Journal of Legal, Ethical and Regulatory Issues”, 2021 nr 1 (24)/S. L. Popek, Zdolności i uzdolnienia twórcze. Podstawy teoretyczne, [w:] Aktywność twórcza dzieci i młodzieży, S. L. Popek (red.), WSiP, Warszawa 1988/W. Limont, Uczeń zdolny. Jak go rozpoznać i jak z nim pracować, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2010/ E. L. Mofield, M. P. Peters, The relationship between perfectionism and overexcitabilities in gifted adolescents, „Journal for the Education of the Gifted”, 2015 nr 38 (4), 405–427/ S. White, The link between perfectionism and overexcitability, „Gifted and Talented International”, 2007 nr 22, s. 55-65.