Osobowość szefa-psychopaty

Cechy osobowości członków kadry zarządzającej w przedsiębiorstwie mogą determinować pozytywne, jak i negatywne konsekwencje po stronie działalności całej organizacji. Badania psychologiczne wskazują, iż psychopatia nie zawsze jest zaburzeniem psychicznym.

Osoby na stanowiskach kierowniczych mogą reprezentować sobą różnorodne przymioty osobowościowe. Psychopatia posiada stosunkowo pejoratywne zabarwienie, jednak okazuje się, że kierownicy posiadający ten atrybut mogą być ponadprzeciętnie skuteczni w pracy. Współpraca z takimi osobami stanowi istotne wyzwanie dla ich otoczenia. Z jednej strony szef-psychopata może być odbierany jako człowiek zaburzony, u którego występuje osobowość aspołeczna (określana jako psychopatyczna). Z drugiej, psychopatia jest rodzajem komponentu ludzkiej osobowości i nie powinna wywoływać wyłącznie skojarzeń z kryminalistami. Ten stereotyp wynika między innymi z wieloletnich badań prowadzonych przez naukowca B. Hare`a nad więźniami i zależności między ich przymiotami a zachowaniem.

Psychopatia jest obecnie uznawana za składnik osobowości człowieka, który sprzyja efektywności biznesowej. Wysoką skuteczność odnotowuje się wówczas także na tle zarządzania zasobami ludzkimi. Instrumentalne traktowanie współpracowników i zdolność do bezwzględnego rozdzielania zadań, a przy tym egzekwowania ich rezultatów, umożliwia realizowanie celów i interesów ekonomicznych firm. Psychopatyczni managerowie są w stanie odczytywać cudze emocje i wykorzystywać je na potrzeby podniesienia wydajności personelu. Na tej płaszczyźnie, nieposiadający szczególnego poczucia winy psychopaci, odnoszą sukcesy w wykonywaniu różnorodnych działań zawodowych, eliminując uczucia (w tym głównie empatię) ze środowiska zawodowego.

Psychopatyczny szef może wnieść szereg korzyści do sposobu funkcjonowania przedsiębiorstwa, jego działu czy zespołu pracowniczego. Umiejętność komunikowania się z taką osobą stanowi odrębny problem, dotykający kooperantów i podwładnych owego managera. Punktem wyjścia dla zrozumienia wysokiej efektywności osobowości psychopatycznej jest zauważenie zdolności do zarządzania zasobami ludzkimi i kadrami przy założeniu, że inni ludzie są słabsi od samego psychopatycznego lidera. W XXI wieku przyjmuje się, iż psychopatia jest potrzebna do skutecznego stymulowania rozwoju przedsiębiorstw, ale tylko pod warunkiem, że równoważy ją pewna doza współodczuwania, rozsądku, prawidłowa komunikacja interpersonalna i postawa etyczna.

Źródło: Harvard Business Review Polska