Lalki w Cesarstwie Rzymskim
- Dodał: Marta Wolf
- Data publikacji: 29.03.2021, 18:07
Krytycy upominają twórców lalki Barbie za promowanie szkodliwych wzorców ciała i innych seksistowskich tropów w umysłach małych dzieci. Ale niektórzy uczeni zauważają, że lalki pozwalają również na wszechstronną, szeroko zakrojoną zabawę, ze względu na brak nakazowych narracji, przez co Barbie może stać się kimkolwiek dziecko zechce. A jakie znaczenie miały lalki w Imperium Rzymskim? Na to pytanie odpowiada badaczka Fanny Dolansky, która przeprowadziła analizę dotyczącą ich społeczno-kulturowego znaczenia.
Ponad 500 przedmiotów wydobytych z terenów dawnego Imperium Rzymskiego zostało zidentyfikowanych jako zabawki dla dziewcząt. Fanny Dolansky zbadała osiemnaście lalek, odkrytych we współczesnych Włoszech, Hiszpanii, Szwajcarii i Egipcie. Skupiła się na modelach z kości słoniowej, kości i tkanin, z których wiele ma ozdobne fryzury, wyprofilowane piersi, a w niektórych przypadkach zarysowane genitalia. Jako jedyne zabawki ze świata rzymskiego jednoznacznie określające płeć, stanowią jedyne w swoim rodzaju materiały dowodowe do badania zagadnień socjalizacji i kształtowania tożsamości oraz oceny starożytnych ideałów. Dolansky, przez brak materiałów z niższych klas, ograniczyła się do zabawek pochodzących z najwyższych szczebli rzymskiego społeczeństwa.
Zabawki zawierały mocne przesłanie na temat oczekiwanej roli dziewcząt w społeczeństwie. Podobnie jak współczesne Barbie, odzwierciedlały ideały ciała z czasów rzymskich, w tym przypadku małe piersi i szerokie biodra. Ponieważ przypominały dorosłe kobiety, prawdopodobnie miały pomagać młodym dziewczętom w rozważaniu swojej przyszłości jako żony i matki.
Lalki nosiły również miniaturowe pierścionki, klejnoty, a czasem nawet zdejmowane ubrania. Jak mówi Dolanksy:
- Ucieleśniały szczególny ideał dorosłej kobiecości z wyższych sfer.
Poza tym wzmacniały również status klasy. Jedna z postaci, wykonana z kości słoniowej, pochowana z ośmiolatką w II wieku, naśladowała fryzurę Faustyny Młodszej, żony Marka Aureliusza, znanego z cesarskiej miłości do rzymskich kobiet niższej rangi. Jak argumentuje Dolansky, gdy dziewczęta bawiły się modelami władzy cesarskiej, wzmacniały również własne zrozumienie swojego miejsca w elitarnym społeczeństwie.